sadece karanlýklarý çoðaltýr gözlerin
býrak
baþý düþsün kucaðýna gecenin
gün karanlýðýn içinden geçiyor
görmüyor musun
bir mum ýþýðýnýn
beþinci yaþ gününü kutluyordu çocuk
annesinin gözlerinden döküldü yanaklarýna
birkaç damla beyaz tomurcuk
baktým
koca bir çýnar gibi ayakta duruyordu baba
gözlerinde saklanýyordu sonsuzluk
ay yýkýlmadan yýldýzlarýn yüzüne
tütün yanýðý saçlarýn
katranýný akýtýrdý dudaklarýma
kaðýtlarýn üstünde
eski bir gün gibi duruyordu yalnýzlýðýn
ben artýk senden uzak bir þehirde
en suskun vaktinde düþlerin
geceyi kurþunluyorum
gelincikler korkup sarýlýyor rengine
gözlerinin ötesine düþtüm
kapýldým acýlarýn seline
duvarlara gölgen vurmuþ
söyle bana
dilimin kestiði ustura
hangi yüreðin çatýsý akmaz ki yaðmurlarda
Ýsa Ýnan