Ben seninle ne yapacaðým böyle? Ne, ne zaman sýkýlacaðýn belli, Ne neþelendiðin zaman… Yüzüme bakan herkes; “Canýn mý sýkkýn?” diye soruyor… Ayaklarým o an, Geri geri gidiyor, yerinde sayýyor, Yüzüm aniden ihtiyarlýyor… Ýyi de sana ne oluyor? Neden istediðin an sýkýlýveriyorsun, Paþa gönlüne uyup, Benim de canýmý sýkýyorsun? Þunu bir bilebilsen, Hayat, sen sýkýlsan da, sýkýlmasan da geçiyor… Ve sonsuz gibi gelen ömür bitiyor… Yüzüme bakma býkkýn, Demesinler canýn sýkkýn. Bana verilen ömrü yaþamaksa hakkým; Kör kuyulara atmaya var mý beni hakkýn? Kim bilir belki ecel yakýn, Beden asýrlar yaþamýþ gibi onun için yýlgýn… Bir de sen canýmý sýkma sakýn!.. Sakýn…
12.08.2007 Necati ÞÝMÞEK Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
nesimsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.