SABIR

SABIR

Söktük attýk sabýr güneþini,
Yüreðimizin ta derinliklerinden,
Sabýrsýzca, gözyaþý dökerken,
Ne bir aydýnlýk kaldý gözlerimizde,
Ne teselli bulduk sözlerimizde,
Sabýr; büyük sahranýn duasýydý,
Hazreti Musa’nýn asasýydý,
Ve Yusuf un, Züleyha’ya,
Karþý koymasýydý.

Sahi neydi sabýr?
Sabrýn gözleri hep yaðmur beklerde,
Yinede isyan etmezdi, yaðdýrmayana,
Göz pýnarlarýný kurutan ferahlýk,
Hüzünlerde sönmeyen bir ýþýk,
Gözyaþlarýnýn suladýðý bir çiçekti,
Acýlarýn; sevgiyle boðulmasýydý.
Sonu olmayan bir hazine,
Yürekten kinin kovulmasýydý,
Ve
Yakup un aðlamaktan kör olmasýydý.

Sahi neydi sabýr?
Sabýr;
Sadýk rüyalarda cennet müjdesiydi,
Tahammül renkli güzelliklere eþti,
Yanaðýmýza düþen nur,
Belki de alnýmýzda doðan bir güneþti.

Sahi neydi sabýr?
Gönül, deryalaþtýkça sabýrda sýrlara
Düþerdi gönüllere Mevlana güzelliði,
Açýlmayan kapýlarýn tek anahtarý,
Kol kanat gererdi tüm umutlara.
Bereket yaðmurlarý yaðdýrýrdý, çorak yüreklere.
Tüm aydýnlýklar, sabýr nimeti doðururdu.
Sabrýn güzelliði aktýkça ruha,
Gönül deryalaþýr güzellik yoðururdu.
Mutsuzluðun beslediði çýlgýnlýklarý,
Silip iz býrakmazdý yanaklarýnda,
Zirvedeki imtihanýn kurtuluþu,
Duasýydý dudaklarýnda.

Sahi neydi sabýr?
Biliyorsak sabredelim,
Sabredelim ki,
Yüreðimizdeki hürriyeti,
Hýrsýmýza mahkûm edip,
Hüzünlerde yaþamayalým,

Muzaffer TEKBIYIK
Sosyal Medyada Paylaşın: