SIKINTI

SIKINTI

Karanlýk bir dehliz görünmez dibi
Ruhuma yapýþan kasvet kalkmýyor…
Görünmez adýmlar, uçurum gibi
Yanmasý gereken ýþýk yanmýyor…

Varlýkla yokluða hapsolan gönlüm,
Gardiyaným gibi bekliyor ömrüm,
Yeter artýk bunca yýldýr süründüm,
Büklüm olmuþ belim doðrulamýyor…

Koþtukça önümde uzuyor yollar,
Hayat beni onulmazlara zorlar,
Beynim ortasýndan ikiye çatlar,
Nasýl bir dert ise aklým almýyor…

Aðýr, aðýr çýkarken merdivenleri,
Yük aðýrlaþtýkça sarsar bedeni.
Tepenin baþýnda gördüm kefeni,
Toprak hasretinden beni bekliyor…

Geri dönüp þöyle maziye baksam,
Çektiðim dertleri size anlatsam,
Eklesem-çýkartsam, bölüp’te çarpsam,
Ezilmiþliklerim tokat vuruyor…

Aðlamak isterim aðlayamam ki,
Gözüm pýnarlarý kurumuþ sanki.
Sýkýntý bastýrýr beyni inan ki,
Özümdeki ateþ dýþa vuruyor…

Yak ýþýðý haydi bir bak içime,
Çýksýn aþikare varsa gizlide,
Yoksa gönlüm tehlikeyi sezdi de,
Ondan mý talihim artýk gülmüyor…

Çevrilmiþ aðlarla, yok mu çýkýþým?
Kimselere gitmez bu haykýrýþým,
Çölün ortasýnda kalakalmýþým,
Ömür savrulurken, güneþ yakýyor…

Bir yudum su veren kimsecikler yok,
Kalbimin mecali, bir isteði yok,
Hayatta beklenti, bir gelecek yok,
Ömür tükeniyor, ümit bitiyor…

Necati ÞÝMÞEK
09.06.2007
Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: