BİR SONBAHAR GELİRKEN

Bir sonbahar gelirken, hasret tutuþtu durdu;
Feryâd edince toprak, tâ Arþ’a dek duyurdu

Bir sonbahar gelirken, mâþuk karârý verdi
Gökten yaðýnca rahmet, âþýk huzûra erdi

Bir sonbahar gelirken, gönlüm sarardý soldu..
Yaprak için hazin son, hicrâna düþmek oldu.

Bir sonbahar gelirken, bülbülde ses tükendi
Artýk kalan gülünden, birkaç cýlýz dikendi

Bir sonbahar gelirken, son damla düþtü gözden;
Virdimde tek duam var: Mevlâ’m, ayýrma özden!

Bir sonbahar gelirken, gönlün visaldi derdi,
Mecnûn’a güldü mevsim, sýr bir bahâra erdi.

Aruz Kalýbý:
mefûlü / fâilâtün / mefûlü / fâilâtün
Mecnun (Ýbrahim Hakký UZUN)
Sosyal Medyada Paylaşın: