Sahil boyunda genç bir kadýn, Manasýz bakýþlarýyla ufku süzüyordu. Dudaklarýnda hüzünlü bir þarký, Gözlerinde ýlýk yaþ damlalarý… Denizin hýrçýn dalgalarý tüm haþmetiyle sahili döverken, Saat, sabahýn dört sularý…
Martýlar, acý acý baðrýþarak, uçuþuyorlar, Çýðlýklarý, kentin binalarýnýn duvarlarýna çarparak akisler yapýyor, Ve gecenin sessizliði içinde kaybolup gidiyordu. Sahil boyundaki genç kadýn, Gözleri sabit bir noktaya dikili, öylece duruyordu.
Neden sonra, bu taþ kesilmiþ gibi duran gövde, Sahilin kýyýsýna doðru iyice yanaþtý. Gözlerinden birkaç damla yaþ akarken, Kendini denizin köpüklü sularýna býrakýverdi. Sonra, deniz, onu derinliklere doðru, yavaþ yavaþ çekiverdi.
Bir zaman sonra, Ufukta yeni doðmakta olan güneþin ilk ýþýklarý, Denizin sularý üzerine çýkan genç kadýnýn, Cansýz bedeninin üzerine vurmaktaydý.
Sonra, güneþ yükseldi, yükseldi… Genç kadýnýn cansýz vücudu, Sessiz bir gemi gibi, denizin köpüklü dalgalarý arasýnda, Ulaþmak istediði ufka doðru, Yavaþ, yavaþ yüzüyordu…
11.09.1973 Erman Ulusoy Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.