Aþk gün doðmadan çatal diliyle emdi ak memelerinden sonra kustu zehir zemberek soyundu anasýndan doðduðu gibi üryan… ve sakladý cinsiyetini elleriyle
boðdu kendini bir yudum suda…oysa deryaydý
söyle þair bað/bozumu deðil midir her sevda!...yedik /içtik sofrasýndan hepimiz dudaklarýmýzda mor buseler takýlý kaldý hazan mevsiminde ve hevenk hevenk sakladýk
bazen menganeden geçmeyen bir kýl/çýk gibi takýlýrdý boðazýmýza aþk...yutkunurduk þimdi defn olan aþk*a kýr çiçeklerinden taç ördük ellerimizle ve siyah bir perde çekerken düþlerimize aðladýk… oysa bir zamanar her hece/de nasýl da bütündük!...
dinle þimdi eski bir balýkçý teknesinden gelen naðmeleri ayaðý kýrýk bir martýnýn isyaný dalgalandýrýyor denizi…
Kamuran GÜNDÜZALP 25 /01/2010 Torino
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamuran GÜNDÜZALP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.