Benim vazgeçemediðim ama kavuþamadýðým aþkým.
Altý yýldýr yüzüne hasret kaldýðým
Baþkalarý geldi geçti hayatlarýmýzda soluklandýlar bazen
Ama hep içimde bir yerlerde hep acýsýný hissettiðim gizli aþkýmdýn
Yüzüne, sesine hiç dokunamadýðým tenine hasretim
Hiç hissetmediðim beni sarýp sarmalayan kollarýna hasretim
Gözlerinin içine bakýp da kaybolmaya hasretim
Gülüþünle gülmeye hasretim
Hiç biþiden emin olmadýðým hayatýmda,
bir gün bu hasretin dineceðine o kadar eminim ki.
Aramýzdaki bu mesafe o kadar uzak mý altý yýlda aþamadýk,
O kadar mý yasaklýyýz birbirimize yýllar getirmedi bir araya?
Bu hasretlik bitecek, bitmeli!
Bu içimdeki ateþ içimizi daha fazla yakmamalý!
Yangýsý büyük, tahammülü zorlaþýyor,
Bir gün dediðimiz o gün artýk gelmeli…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.