Sessiz sakin bir Ýstanbul akþamýnda
Her yer bembeyaz kar
Sanki ipekten bir örtü var hayatýn üzerinde
Tipinin sesine karýþan yüzlerce beyaz kelebek
Kâh yüzüme kâh kirpiklerime konuyor
Her attýðým adým, bir iz daha býrakýyor arkamda
Bu meçhul yalnýzlýðýma giden adresler de
Ýçimde hiç susmayacak sandýðým
Bütün sesler suskun
Sanki kendimden bile uzak bir yerlerdeyim
Bütün boþluklarým dolu
Ölümle hayat arasýndaki uçurum kapanmýþ
Asude bir gelin gibi her yer bembeyaz
Her yer tertemiz ve masum
Sadece içimde durmadan inleyen neyin sesine karýþan
Hiç de alýþýk olmadýðým kýraç ama muðlak
Ne kahkahaya ne de aðlamaya benzeyen
Derin bir keder var
Marmaranýn göl kadar suskun olduðu yüreðimde
Çýðlýk çýðlýða bir balýðýn peþinde martýlar.
Hande