TÖRE

Bir kýz aðlar,
Anadolunun bir yerinde.
Göz yaþlarýyla sular,
Penceresindeki fesliðanlarý.
O’nun kaderi olmuþ aðlamak.
Gelin gidiyor yarýn sevmediði birine;
Hemde berdel olarak...

Son gecesi bu.
Sabah olmasýn der.
Çünkü o köyden bir genci sever.
Bir kuþ olmak ister bazen,
Özgürlüðe kanat çýrpmak ister...
Kaderine aðlar sessiz sessiz...
Beyninde binbir düþünce,
Sýrýlsýklam aþýktý O
Sevdiði gence.

Perdeyi kaldýrýp karanlýklara bakar.
Bir umut ýþýðý bekler sanki.
Bu açmazdan kendini çekip alacak.
Bir ýþýk görür bahçenin köþesinde,
Gecenin saat üçünde.
Üç defa yandý söndü bir çakmak.
Onunda niyeti sevdiðini kaçýrmak.
Doðruldu yerinden göz yaþýný silerek.
Kutsaldý ölümü göze alarak sevmek...

Sessizce çýktý kapýdan.
Niyeti bir daha bu kapýya dönmemek.
Gerekirse bu sevgi için ölmek...
Attý kendini sevdiðinin kollarýna.
Düþtüler elele gurbetin yollarýna.
Karanlýk gecede elele koþtular koþtular...
Geçtiler sayýsýz dað dere...
Ulaþmak için gönüllerinin gittiði yere...

Duyulur duyulmaz toplandý aile meclisi,
Onlar için deðersizdi sevgiler,sevgililer.
Ýllaki töre dediler,namus dediler.
Aradan ne kadar zaman geçti bilinmez...
Ýki diri koþa koþa gittiler
Üç ölü ayný köye geldiler.
Katilliðin adýna kahrolasý töre dediler...

MEHMET ASLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: