ŞEHİT ÖĞRETMENLERE
Bir öðretmendi O,
Uçsuz bucaksýz bozkýrlarda,
Çorak topraklara akan pýnar misali…
Körpecik fidanlara ulaþtýkça coþan,
Yorulmak bilmeden gece gündüz,
Sevgiyle fidanlarýna koþan,
Ulaþtýðý yerde gül yüzlü çiçekler açtýran,
Susuz fidanlarý yeþerten,
Yaþama sevinciydi, sevgiydi O…
Bir damla suya hasret,
Çorak topraklara umuttu O…
Taþlarý yosun baðlasa da,
Yýllar taþlarýný sökse de duvarýndan,
O çaðýldayýp duracaktý.
Ama yosun baðladý kurnasýný bir gün.
Çýrpýndý Pýnar’cýk son bir umutla,
Son kez ulaþmak istedi fidanlarýna…
Ama nafile coþmasýný istemiyorlardý Pýnar’cýðýn.
Kurusun istiyorlardý küçük fidanlar.
Onlarýn kurumasýndan medet umanlar vardý.
Leþ kargalarý el ele verdi.
Kalleþçe Pýnar’cýðý tek kurþunla devirdi.
Bu yýkýk haliyle de çýrpýndý,
Yalvarmak fayda etmedi o cani insanlara.
Pýnar’cýk çýrpýna çýrpýna gitti kanlar içinde.
Kafasýnda gençlik hayalleri, bin bir düþünce…
Pýnar’cýðýn ölürken bile,
Gülümsemesi eksik olmadý yüzünden.
Melekler inerek öptüler gökyüzünden.
Beyaz bir güvercin gibi yükselirken ruhu,
O’nun inancýyla sarsýldý, cehalet denen korku.
Hep savunmuþtu O, yurtta birliði.
Vatan sevgisi, bayrak sevgisi yüzünden
Tabutunun son örtüsü oldu, giyemediði bembeyaz gelinliði…
Gencecik baþka bir pýnar geldi,
Anadolu’ nun bir yerinden.
Düþürülmek istenen bayraðý kaptý yeniden.
O pýnarlar ki yýldýzlar kadar çoktu,
Onlarda korkunun eseri yoktu.
Hiçbir zaman kaçmadý görevden.
Devam etti kalýnan yerden.
“Cumhuriyet”dedi, ”laiklik “dedi.
“Vatan bölünmez bir bütündür “dedi.
En sonunda O’da
Kahpece kurþunu yedi.
Bir sýcaklýk hissetti içinde,
Ta derinden…
Doðrulmak istedi öðretmenim,
Düþtüðü yerden.
Dimdik tutmak istedi devraldýðý bayraðý.
Akan kanlarý boyarken kara topraðý…
Ama nafile !!!
Tutmuyordu dizleri.
Kulaðýnda çýnladý birden babasýnýn sözleri.
“A’dýr, B’dir kýsaca öðretmendir adýn,
Ben seni bu vatana kurban adadým” diyordu.
“Kurbanýn mübarek olsun baba” dedi.
Kelimeyi þahadet getirdi.
Ana “ ben ölüyorum vatan sað olsun” diyecekti.
Bunu bile hazmedemeyenlerden
Üç el daha kurþunu yedi..
Açýk kalan radyosundan
Gurbet türküleri yükseliyordu.
“Bir çalýdýr mezar taþý garibin” diyordu.
Gülümsedi,”biz çalýyý da bulamadýk ya” dedi
Bir yemen türküsü söyleniyordu.
“Yaman olan yemen deðil,
Güney doðu illeri “dedi.
Bir titreme kapladý sesini,
Öðretmenim oracýkta verdi son nefesini.
Yatar þehitlerim,
Altlarýnda vatan topraðý,
Üstlerinde masmavi bir gökyüzü.
Sizleri her gün sarýlýp öpse,
Hakkýnýzdýr bayraðýmýn ayý yýldýzý…
Yurdumun en ücra köþelerinde görev alan,
Bazen bir aðaçta asýlý kalan,
Bazen bir kahpe kurþunla vurulup ölen,
Þehidim selam sana …
Þehidim selam sana …
________MEHMET ASLAN___
_________Sarayköy-1993______
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.