Gitmeyen rüya...

Periþan bir üsküdar sabahý,
Kayalar yorgun,dalgalar yorgun,martýlar yorgun,
Ben yorgun,ben yordum bu kalbi..
Ben soldum onca gül arasýndan da,
Sen gittin poyrazlarla,dolunayda ayazlarla..
Hep ben yapraklarýmý yoldum..
Cývýltýsý sönük akþamlara sordum seni yok dediler.
Al dediler bu kalbi kaç dediler,
Yine yeni bir güneþ yine yeni bir gün doðuyor dediler..
Takalar demir aldý, ufuk tam gücüyle hazýr.
Hadi kalk yiðit,aþk yiðidi bozmaz dediler..
Gücü yok bu dizlerin dedim,
Býrakýn bir kaç asýr daha solayým dedim,
Sýrtýmý yasladýðým nem kokan duvarlarýn dibine..
Býrakýn elimdeki yarý sönmüþ sigaradan bir fýrt daha çekeyim dedim,
Dermaný bitmiþ,aþký silinmiþ ciðerlerime..
Yani cesaret ettim seni bir kaç dakikada olsa yeniden düþlemeye.
Ben mehtapýn aydýnlattýðý kara kumlar üzerinde,
Çatýk kaþlarla kýzkulesiyle sert sert bakýþýrken,
Hani güneþin gücü yeterdi yeniden doðmaya derken,
Gamzelerinde ki çicekler solarken,
Ýsyaným yok kadere daha henüz çok erken..
Sus ve dinle,
Karanlýkta aðlayan rüzgarý duyuyormusun,
Ýþte o ses hiç kulaklarýmdan gitmeyen bir rüya..
Sosyal Medyada Paylaşın: