Artık…

Beni yüreðimden vuran gözlerin,
Bana hiç yâr diye bakmýyor artýk…
Hece hece gezip duran sözlerin,
Bir türlü sevgiye çýkmýyor artýk…

Özlediðim günler çýktý düþümden,
Hüzün gölge gibi gelir peþimden.
Vuslat bulutlarý gitti baþýmdan,
Ýçimde þimþekler çakmýyor artýk…

Gönül saatimde yelkovan akrep,
El olduðun âný gösteriyor hep.
Yok yaþamam için baþka bir sebep,
Senden uzak zaman akmýyor artýk…

Ýçtiklerim zehir yediklerim taþ,
Gönlümde kahýr var gözlerimde yaþ.
Ayrýlmaz baþýmdan bir lahza telaþ,
Felek eziyetten býkmýyor artýk….

Mazide kaldý hep baharlar yazlar,
Soldu birer birer sevinçler hazlar.
Yurt tuttu gönlümü kuru ayazlar,
Gün eskisi gibi yakmýyor artýk…

Savrulur dururum yeller misali,
Kavrulur dururum çöller misali.
Günbegün kururum güller misali,
Gönül baðým umut dökmüyor artýk…

Senin yokluðun var her kederimde,
Hasretin kol gezer sevda yerimde.
Çaresiz dert olmaz sabret derim de,
Gönlüm boþ laflarý takmýyor artýk…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: