KUKLA

Uyur, okþanmamýþ saçlarým yorgun uykusunu
Üstü açýlýr,ben örterim
Gözlerim hala yeþil akýyor geceleri
Ellerim uzanmýþ durur;ölü güvercin.

Öpülmemiþ yerleri aðlar bu tenin
Zamanýn kahverengi týrmýðý doðrar saatlerimizi
Hayat yeniler mi bir daha
Bilerek yitirdiklerimizi

Tamamlanmamýþ hikayeler gibi
Alnýmýza damgalanmýþ ayrýlýklar, yaþadýklarýmýz
Saða sola çekiþtirilen ipsiz kuklalarýz...

Sosyal Medyada Paylaşın: