sevda yollarýnda aþka vurulan yüreðin yangýnýna
sancýlý bir güne sarkarken
seviþme sonrasý krizleri
dudaklarýndan
hep bir adým önde duruyordu
göðüsleri
beline dökülen saçlarý saklardý
en ayýp yerlerini
hangi arzunun pastel renginde
sevmeye yatmýþtý
ölmeye hazýrdý bedeni
benden baþka kimseler bilmezdi
soðuðunu çeker karanlýk bir odada gece
azar yaralarý
titremelerine kapanýr bir tül perde
dýþarýda kara kesmiþ bir yürek
bekler seni bir askeri nöbette
o soðukta
serçelerin tüylerini yoluyor fýrtýnalar
avlunun ortasýnda bir gün kanar
kanar bir gül
dudaklarýndan kan damlar
bir dizeden
öbür dizeye atlýyor soluðun
þiir aþkýn çocuðudur diyordun
kapanan göz çukurlarýna ýrmaklar doluyor
dalgalarýn sýrtýnda yangýnlara su taþýyordun
sevdiðin kadar aþksýn
terk ettiðin kadar ayrýlýk
tenimi döven kýyýlarýn karþýsýnda
fulya çiçekleri kadar sabýrsýzdýk
ay terler
kaçýrýrken kendini geceden
esmer bir düþ düþer avuçlarýna
avuçlarýmda siyah benli göðüslerin
þafaklara kurulmuþ bir saatli bomba
yosun muyduk
suya düþmeden önce
güneþten önce karanlýk mýydý gülüþün
bir býçaðýn ýþýltýsý yere seriyorsa düþlerini
haydi durma
yeniden baþla ve bitir
ölümcül gidiþleri
Ýsa Ýnan
tenimden çýkmayan gül lekelerinin hasreti
yirmi bir ocak iki bin on