Kırgın / II

- Kusurumuz kusuru biz kabul edip biraz
Kendimizle dertleþip kendimizi anmaksa
Kusurumuz zahiri giz kabul edip biraz
Kendi söylediðimiz yalana inanmaksa
Kusurumuz umudu iz kabul edip biraz
Diþlerimizi sýkýp her þeye dayanmaksa
Kusurumuz sevdayý söz kabul edip biraz
Cehennemin narýyla alev alev yanmaksa
Boynumuz kýldan ince, yanarýz seve seve..

Peki siz, yüreðinden her sabah gün doðuran
Denizin kudretini bilir misiniz sahi? -


II.) Eylül...


Bildik ki aþikâra sýr olmuþ bir gerçeðin
"Ol" diye emrettiði huzurda diz çökülür.
Bildik ki karanlýða meyletmiþ bir çiçeðin
Yapraklarýndan önce dikenleri dökülür.

Sandýk ki sandýðýmýz, sanýlanýn aksine
Hep dimdik yürüyecek; yüzü bahara karþý.
Sandýk ki hayalimiz, anýlanýn aksine
Ateþi körükleyip yanacak hara karþý.

Gördük ki duymayana bildirdikleri her þey
Duyanýn unuttuðu yalandan ibaretmiþ.
Sorduk ki yanlýþ diye sildirdikleri her þey
Bir doðrunun ardýndan kalandan ibaretmiþ.

Duyduk ki karanlýðýn baðrýnda filizlenip
Yorgun bir piþmanlýðý zikretmiþ bütün diller.
Duyduk ki bir günahýn tövbesinde gizlenip
Gölgemizi izlemiþ kanatsýz ebabiller.

Oysa biz, olmayanýn olmasýna beþ kala
Zamaný çeyrek geçen bir aný yaþýyorduk.
Oysa biz, aydýnlýða yalnýzca güneþ kala
Karanlýðý sýrtlanýp umuda taþýyorduk.

Kim çýksa karþýmýza dost biliyorduk çünkü
Dostumuz sayýyorduk kýrýlmýþ nevbaharý.
Kim gitse, gidiþiyle eksiliyorduk çünkü
Dostumuz kabul edip soysuz bir intiharý.

Tozluydu ütopyamýz ve kirlenmiþtik yine
Karýþtýrdýklarýmýz gökle buluttu oysa.
Yine suç iþlemiþtik, zehirlenmiþtik yine
Barýþtýrdýklarýmýz aþkla umuttu oysa.

Duymadý hiçbir sema yýldýzlarýn sesini
Hatrýný hiç sormadý vazgeçilmiþ dileðin.
Duymadý gökkuþaðý yaðmurun nefesini
Ruhunu iblis öptü kanatsýz bir meleðin.

Sahi, nereye gitti gün belenen çocuklar
Kursaðýmýzda koyup usandýklarýmýzý.
Bilinmez, hangi güze kýrýldý tomurcuklar
Eylül’e teslim edip aþk sandýklarýmýzý...

Artýk sen karþýmýzda diz çök ey hayat, eðil
Ne çýkar yolumuzun bittiði yer duvarsa.
Bil ki biz, biz olurken; yalnýzca aþký deðil
Özledik, özlüyoruz; özlenecek ne varsa...




20.01.2010

Beylikdüzü

Sosyal Medyada Paylaşın: