Düşleme
Bir gece düþümde, o suna yârý,
Gördüm de birdaha uyuyamadým.
Gecenin çöktükçe bütün efkârý,
Gün doðmuþ çýðlýklarla, duyamadým!
Aslýnda her gecem böyle geçmekte,
Karanlýklar düþlerimi içmekte,
Gün doðdukça sevdiceðim kaçmakta,
Bir kez olsun gönlümce, doyamadým.
Düþte gördüm yine yârý bir gece,
Uyuyordu mýþýl mýþýl, tatlýca.
Seyrettim de uzun uzun öylece,
Öpüp uyandýrmaya kýyamadým.
Çok oldu geleli, desem de sonu,
Kýsýlýr içimde sesimin tonu.
Delice sevdiðimi hâlâ onu,
Bir türlü kimseden saklayamadým.
Ýstemezdim böyle olsun, darýldýk.
Hemencecik ayrýlýða sarýldýk.
Önceleri çok kýzgýndýk, durulduk.
Oldu hayli zaman, gün sayamadým...
11.04.2007
Mustafa Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.