Annemi Özlüyorum

Dün gece rüyama yine girdin,
Beyazlara bürünmüþ’tün,
Kabrinde öylece,
Mahzun mahzun uyuyordun anne.
Bulutlarýn arasýndan,
Buðulu gözlerle seni izliyordum,
Seni çok özlüyordum,
Uzaklardan ta uzaklardan,
Sana el çýrpýyordum anne.
Þimdi duyuyor musun abaca beni!
Sana sarýlmayý hep istiyordum.
Topraðýnda dinlenen;
Yeþillere bezenen,ey güzel insan.
Sana özlemim yosun’i yeþiliydi,
Yeþildi tüm renkler içimde anne.
Bu ölüm rengiymiþ,
Ölümün ta kendisiymiþ;
Göz bebeklerimde ki anne.
Burnumda ölümün kokusu,
Beyaz kefene biçilmiþ ayrýlýðýn dokusu...
Yanýna beni de alýver,
Ellerinle beleyiver,
Ne olur yine ninniler söyle,
Salla beni kucaðýnda anne.
Meðer sensizlik ne zormuþ!
Ölüm kadar soðukmuþ!
Sensiz çok üþüyorum anne.
Gözlerimde sisli bir perde,
Elim,ayaðým titriyor,
Burnumda kokun tütüyor;
Seni çok özlüyorum anne.
Ýþte böyle dostlar;
Gömülmüþtü karanlýða annemin öyküsü,
Dilimdeydi tüm annelerin sevda türküsü.

Yaþar Cerit


Sosyal Medyada Paylaşın: