CAMBAZ DÜNYA

Ayný ipte oynayan iki cambazdýk
Bir ucunda sen vardýn hayatýn, diðer ucunda ben
Ýlerliyorduk mutlak bir denge üzerinde

Normaldi herþey karþýdan bakýldýðýnda.
Yazýldýðý gibiydi
Parklar,
Yapýlar,
Oyuncular ve figüranlar ayný yerde duruyordu.
Yönetmenin “motor” sesiyle baþlýyordu hayat
Oynanýlmasý gerekenler oynanýyordu

Sabahlarý týraþ oluyor,
süt içiyor,
iþe gidiyordum
Bir filmin ilk karesinde gerekenlerdi bunlar,
Kaçmaktý biraz gerçeklerden
Hayatýn berbat sýfatýndan kurtulmaktý

Oysa sen farklýydýn.
Yýllardýr tanýdýðým yaþama benziyordu yüzün
Hayatýndaki boþluðu doldurmaya geldim diyordu gözlerin
Senin olmak için yaratýldým.
Adem’in sýkýntýsýný nasýl almýþsa Havva
Geldim sýkýntýlarýný almaya

“Sol yanýndan yarattý beni Tanrý” diyordu dudaklarýn
Sanýyordum
Korkuyordum…

Ötelerden beri bir duygu aslýnda.
Ulaþýlamamazlýk sýnýrlarýnýn dýþýnda kalan bir ülke
Çizgi film dünyasýndaki olabilirlik
Harikalar diyarýnda sýkýþan Alice’nin hayatý belki de

Kalbimin amirliði artýyor usulca gözlerimde
Geceyi bekleyen hüzün açýða çýkýyor.
Suya su,
hasrete hasret,
özleme özlem,
suça suç ve sebep katýyor boþluðum.

Darýlýyorum kendime,
Küsüyorum öylece
Dolduramýyorum bu hissi.
Þimdi sonra olsa diyorum yahut evvel.
Uykuya yenik düþüyor göz kapaklarým.
Derin bir rüyanýn girdabýna çekiliyorum sessizce.

“Yaðmur yaðýyor ama mutluluk.
Sen varsýn yanýmda.
Titreyen göðüslerinin üstünde bir derin uykudayým
Ýpekten bozma tenin ninniler söylüyor.
Dudaklarýn hazýrým diyor kutsal ittifaka…
Bir derin rüyadayým þimdi
Uyandýrma
Ne zaman gideceksin diye sorma…
Kalmak isterdim
Ýçinde sebebim deliler gibi tekmelerken bedenini.
Ve inerken yýldýrýmlar göðsümüze tek tek
Kalmak isterdim iþte.

Sarýlmalýydým belki sýkýca.
Korkma demeliydim.
Korkma
Diner þimdi bu yaðmur…
O zamana kadar yanýndayým korkma.
Ýstemiyorum bitsin…”

Ve gözlerim aralandý hafiften
Karanlýk odamda duran takým elbiseme son defa baktým.
Zamana yenik düþtü göz kapaklarým.

Rüyalarýmda yaþamak üzere terk ediyorum seni...

Ayný ipte oynayan iki cambazdýk
Bir ucunda sen vardýn hayatýn, diðer ucunda ben
Her þey normaldi karþýdan bakýldýðýnda
Yapýlar, parklar, oyuncular ve figüranlar ayný yerde duruyordu,

Ve yönetmenin “motor” sesiyle bitti hayat
Oyun bitti
Perde kapandý

Hayaller musalla taþýnda sönünce,
Sende kaldýn bende öylece…



tAhmAz

Sosyal Medyada Paylaşın: