MERHABA “HOŞÇAKAL”

Merhaba kâðýt, kalem, mürekkep
Giriþ, bir ömür sayfasýna çýðlýklarla
Geliþme, dokuz ay on gün doyumsuz
Sonuç, aþýrý doz!
Yahut eksik yaþlanmak,
Oyunda son þans,
Belki eksik koz!

Gün doðumlarý vardýr ya hani
Pencerenden içeri dolar bir nefes misali
Uyan der, uyan hadi!
Mavi kelebeðin kozasýndan çýkýþý gibi
Yaþayabilmek hani
En hazýr olduðun an, beklenmeyen bir öpücük yani
Öylece uyan!

Merhaba týrtýl, koza, kelebek
Nefes alamamak olsun bütün yeþilleri sana adamak
Nevbaharlarý gözlerinde yaþamak
Soluduðumda hava sensen

Kaz tüyü yastýðým
Yeþilim,
Kola kapaklarým
Salyangoz kabuklarým
Dedikoducu komþularým
Bakkal Salihim
Parta kulem
Londra asfaltým
Dudaðýmdaki uçuk
Nefretim
Sonum
Baþým
Alným
ve kirpiklerim

Bakarým bir ömürden öte zaman
Göremem seni
Baktýkça gökkuþaðýna çarpan bedenimi
Boyarým renksizlere
Ve sen bir geçmiþi iliþtirip eteðine
Bidaha gelme
Yine sevme
Deme
Gitme
Pahalý ayrýlýklar kimsesizlere

Düþünme o kadar
Sonunda ölüm var
Alýþýrým
Ayakkabýlarýmý da boyarým
Duvarlarýmýda
Zeytinimi de yerim
Balýmýda
Uyurum üþürcesine
Çekmecede katlarým seni
Saklarým
Böðrümde sancýlarým
Gözlerimde yaþlarým
Haykýrýþlarým
Çýrpýnýþlarým

Ve bütün kapýlar açýk þimdi
Beni seninle býrak giderken
Ellerini býrak yanýma
Saçlarýný
Sen azat olmuþ mahkumlar gibi git
Ben hür kafeslerimde deli dolu
Yalnýzým

Kendi yaptýðým yemekleri yiyorum gece gündüz
Dilimde tat falan kalmadý
Þimdi en güzel sözleri söyle desende bana
Söyleyemem
Ýncitir seni,
Tadý yok
Doyurmaz yüreðini

Ben deðilim artýk karþýndaki
Aldýðým nefesler egzoz dumaný katýþýk solvent
Veremem sana
Rengim benzim atýk
Hastalýk
Boðmaca
Üfürürüm yalnýzca,
Bulutlar açýlsýn
Ayý görmemek pahasýna
Gökyüzü kararsýn

Yazdýklarým da yalan
Yalan bu sözler bak
Köþe baþlarýný doldurmuþlar
Ortada bir kuyu
Yandan gülüm yandan!
Atma,
Oynama,
Sallama,
Gelme hadi!
Bak, Çingene pembesi
Ve çýk.
Vaktim yok!
Bir dakika mutluluk için
Bin hüznün çok

Kapalý kapýlar
Açýlsýn
Bir anahtar ki maymuna benzer
Bozuk
Þýmarýk
Beklerim açýlmaz.
Kaprisli
Kýrsam kapanmaz
Narin
Hýrsýz olsam pencere, kafes.
Baca isli, dar
Noel’i beklesem
Onada daha çok var.

Anadolu çaðýrýyor þimdi beni
Islýklarla
Sürme gözlü kýzlar
Fýsýldýyor
Sen bizimsin
Gel
Bizde öðrendin kýz tavlamayý
Yemek yemeyi
Kavga etmeyi
Hem anne þefkati
Hem yar sýcaðý
Çemberlerimiz gül oyalý
Göðüslerimiz dik
Dudaklarýmýz kalýn
Gel de
Mavimizde uyu
Sarýmýzda yan
Yeþilimizde salýn

Merhaba oku, anla, cevap ver
Merhaba baþ, orta, son
Merhaba “Hoþçakal!”

Seni terk ediyorum…

tAhmAz

Sosyal Medyada Paylaşın: