Ýnsan bu... Bir yaný bencilce hevâ
Diðeri rahmettir “ ben ” i aþýnca
Dirlik ve birliðe sevgiyse deva
Herkes yüklenmeli kendi baþýnca.
Hangi güç olmuþ ki “ zulm ile âbâd ” ?
Huzur hiç bulur mu baskýyla sýhhat ?
Uzak mý sanýrlar Hakk’a seyahat ?
Cürüm taþýnmaz mý kendi nâ’þýnca ?
Kontrolden çýkan güç derine iner
Kafdaðý devleri sýrtlara biner
Cübbelerin rengi vicdana siner;
Hukuk terazisi bir kez þaþýnca.
En mâsum ve mazlum özler isyaný
Hâfýza dirilip boðar nisyaný
Can derdine düþen tanýr mý haný?
Sabýr taþý kalmaz sabýr taþýnca !
Âdil davranmazsa sâhib-i mevki;
Makama uðramaz güven ve sevgi
Küçük görülen halk o denli dev ki;
Kýyamý can yakar çok uðraþýnca.
Taþýyamayana büyüklük; yüktür!
Ýnsaf sahipleri ancak büyüktür
Hakka râm olmayan boyun; büküktür !
Tartar vebâlini kendi yaþýnca.
Tanýnýrken fânî gayret-i emel
Niyette saklýdýr yeþerten temel
Rahmetle anýlmak ne güzel amel!
Nâm olur bâtýlla her savaþýnca...