Ve
Hüzün Tezgahı
Hüzün tezgahýnda sevda dokurum,
Senelerden beri çile çile ben…
Umut dergahýnda dua okurum
Acý akibeti bile bile ben…
Firkat çöllerinde zehir içerim,
Hasret yollarýnda nehir geçerim.
Gençlik yýllarýnda kahýr biçerim,
Gönül tarlasýndan kile kile ben…
Hakikate hile kattýkça kattým,
Gam koyuna demir attýkça attým.
Hicran bataðýna battýkça battým,
Ýmkansýza ümit ile ile ben…
Belli ki, nafile bahta azarým,
Yalnýzlýða mahkum kalb-i nazarým.
Kendi mezarýmý kendim kazarým,
Ciðerimi dertle dile dile ben…
Kýzýl ufka doðru bakar dururum,
Elem vadisinde akar dururum.
Baþýmý taþlara kakar dururum,
Þimdi gözyaþýmý sile sile ben…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.