UNUTTUM SENİ

Yorulmuþ bedenimde sevdalarý saklarken
Güneþ doðsa ne çýkar gündüz geceden kara
Aþk tan vuslat umarak yüreðimi yoklarken
Hangi gönül dayanýr bitmeyen ahu zara

Gecikmiþ özleminle yýllar zehir solurken
Hâlbuki senden bana yalnýz sitemin kaldý
Aþk adýna ne varsa hepsi tehir olurken
Kýrýk dökük anýlar bir de matemin kaldý

Adýný her gün andým acý kussa da lehçem
Aþk bu kadar yalandý gönlümdeki hevesken
Ve sensiz soldu artýk gülsüz bülbülsüz bahçem
Baykuþlar tünediler viran olunca mesken

Sen sevdayý kendine kul eylemiþ güzelken
Kaç bin yerinden kýrdýn bükülmez bileðimi
Sen kürdîlihicazkâr þarkýlarda gazelken
Ben mahþere býraktým olmayan dileðimi

Hayallerimi yýkýp beni öksüz koyarken
Sahte tebessümlerle yüzsüz ve arsýzdýn sen
Mutlu rüyalarýmda yüreðimi soyarken
Ve beni benden çalan en Yavuz hýrsýzdýn sen

Sen ömrü zehirleyen çok zalim bir belaydýn
Adýný beþ vakitte, ben duayla anarken
Sen daha ben ölmeden okunan son salaydýn
Kurtuldum senden diye hicranýnla yanarken

Yokluðun fark etmiyor hayalin terk ederken
Yaralýyým þimdi ben soðuk bir beden kaldý
Anýdan kalanlara, her þey yalandý derken
Artýk seni anmaya ortada neden kaldý

Muzaffer TEKBIYIK

Sosyal Medyada Paylaşın: