Gelme Desemde Sen Gel Be

Gelme Desemde Sen Gel Be
Yusuf Türkmen


/...Aralýksýz düþlerimde düþen sözcüklerinin,
An be an yüzünü buz gibi ölüme,
Çevirdiði yerden yazýyorum sana.../

Sen yinede beni dinleme !
Ne bundan evvel söylediklerimi,
Ne de bundan sonra söyleyeceklerimi...

/...Bu defa sen dinleme!.../

Sana gelen yollarýnda attýðým her adýmda,
Bir parça daha yýkýlan duvarlarýn altýnda kalmaktan býktým,
Ayýramadýðýn dakikalarýnda,
Geceler boyunca hiçliðini taþýmaktan yoruldu sensiz ruhum.
Ben çok çabuk yoruldum.
Þimdilerde hiç bir masalýn kahramaný olamayacak kadar uykum var.
Sesinden esirgediðin bana ait yüreðin gibisin.

Yalnýzlýðýmda varlýðýnýn bir anlamý olsun derken,
Sen en çok da anlamsýzlýða yakýþtýn bende nedense.
Oysa bu deðildi sana dair baþlattýðým yolculuðun sonu.
Böyle olmamalýydý sevdiðim.

Artýk bana gelen adresimi de sil adýmlarýndan;
Sanýrým bundan böyle sensiz burada ben olmayacaðým.

Oysa nefesimle çoðalacakken,
Nefesimi týkadýn sen!
Nefessiz kaldým..

Geçen her günde,
Varlýðýna soyunurken tüm kelimelerim yavaþ yavaþ sana,
Sen,
Dur durak tanýmadan yeni bir kýyafetle çýktýn yokluðunla karþýma.

Ve ben gün be gün parmak uçlarýmda kaybediyorum sýcaklýðýný.
Yazdýkça yazýyorum uzaklaþýyorum sesinden,
Beyaza çalan teninden ve bakýþlarýndan...

Seni unutmak istiyor yüreðim çok acýyor.
Susuyorum sadece aðlamýyorum,
Sessizce sensizliðe alýþýyorum,
Artýk ben kan yaþlarý akýtýyorum.
Bayramýn olsun...

Gece sokuluyor koynuma hava kararmaya baþlayýnca,
Daha çok arýyorum sanki bende seni.
Soðuktan mý korkum, ,
Karanlýktan mý,
Sensizlikten mi,
Yalnýzlýktan mý,
Nöbetlerimden mi,
Çaresizliðimden mi,
Hiçliðimden mi ...
Ýnan bil(m)iyorum....____________kahýrdan

Artýk hissizim hissetmiyorum...
Seni unutmaya baþladým;
Mis kokunu,
Sevdiðin þeyleri,
Söylediðin þarkýyý,
Bana bakýþýný,
Beni seviþini,
Bana sarýlýþýný...

Yaþadýk mý sahi biz senle?
Yarým yamalak hatýrlýyorum gülüyordum galiba.
Sen bana diyordun...
Yüzüme çok yakýþtýðýný söylüyordun gülmenin.
Ben gülünce sen ne güzel gülüyordun.
Sen gülünce o mas mavi gözlerinde denizler duruluyordu gözlerinde.
Þimdi ise çok sert bir fýrtýna var.

Bu benim kaderim mi ?
Yoksa gülmek bana yakýþmýyor (mu) !!!

Yazmayý, þiir yazmayý seviyor(d)um.
Sana olan aþkýmý yüreðimden sonra en iyi o anlatýyordu.
Beyaz sayfalar, siyah kalem..
Silgi kullanmýyordum hiç.
Ben de hep yazýyordum.
Gariptir bak yine yazýyorum...

Küstüm artýk sana,

Gel____(me) artýk bana.
Eðer aþk acý çekmekse
Sev____(me) artýk beni.

Yoruldum artýk bu hayattan,
Hiçbir þeyin tadý tuzu yok artýk.

/...Ne olur,
Gel_____(me) Artýk!!! .../

Sen yine de bunlarýn yalan olduðunu,
Kimselere söyleme...
Gel(me)...
Desem de;
Sen gel be ...




Yusuf Türkmen
Sosyal Medyada Paylaşın: