Bir gün geldi Orta Asya bozkýrlarýna göçtüm. Bozkýrda Yorga binek atlarýný tanýdým. Ata binmeyi öðrendim yaðýz yiðidimle birlikte; Eðersiz bindim Yorga Tay”a,bozkýrda rüzgârla yarýþtým.
At ve koyun sürüleri besledim Asya Ovalarý’nda. Türk Hanlarý’ný,Kaðanlarýný,beylerini aðýrladým otaðýmda. Karayaðýz yiðidime hatun,oðullarýma ve kýzlarýma ana oldum. Özgür ve eþit yaþadým Altaylar’da ! Türkistan’da.
Beþ bin yýllýk tarihim þanla ve onurla doludur. Güney Türkistan’da Buhara’yý yöneten Kýbaç Hatun’um ben. Anadolu’da Haymana,Kadýncýk Ana,Zübeyde Haným,Nene Hatun benim. H.Âli Yücel,Ý.Hakký Tonguç,Mustafa Kemâller’i doðuran anayým!
At üzerinde göstermelik poz vermem. Köyümde ata binen çiftçi,savaþta kýlýçlý süvariyim. Çýplak ya da eðerli ata zýplayarak binerim. Atýn çilbirini,gemini seyise tutturmam,atlayarak inerim.
Beþ bin yýllýk tarihimde atlarýmla bütünleþtim ben. Cirit oynarken yaðýz yiðitlerimle,atýmýn yelesi gibi savrulur saçlarým; Yalakalar yoktur çevremde istemem!Beni Türk Halk’ý iyi tanýr. Kültürümün kadýný ve anasýyým!Yýlký Atlarý Benimle yaþlanýr.
Nazmi ÖREN
Gökçeada Eylül 2OO9 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazmi Ören Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.