istanbul.. dertlerimin þehri. ne zaman üþüsem yürüyorum inadýna. ýsýtýyor kadýköyde bir çay bahçesi. ve uçuþan güvercinlerin kanat sesleri. ah birde sen olacaktýn yanýmda feride. birde sen, eskisi gibi...
’’hayal meyal hatýrlýyorum þimdi uzaktan baktýðým bir zamanlar içinde olduðum, mutluluk resmini..’’
istanbul.. aþklarýmýn katili ne zaman özlesem. yürüyorum inadýna. önce boðazýn mavisinde buluyorum gözlerini. sonra sen oluyor her þey. paramparça deliniyor yalnýzlýk. cývýl cývýl anýlar giriyor içeri. öyle bir tutku öyle bir görkem ki.
istanbul.. kimsesizler ülkesi. ne zaman koybolsam. yürüyorum inadýna. bir düþünce kaplýyor içimi. meltem esiyor zemheride rüzgar. alaca kalýyor gözyüzünde güneþ.. ve bedenim yanýyor sokak ortasýnda. kalýyorum sessiz her þeysiz kimsesiz..
sonra sen geliyorsun aklýma..
susuyorum...
mehmet akif çimen ocak 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutlarım ve ben Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.