Ve
Akyurt
Güzel baþkentimin þirin ilçesi,
Ömre ömür katan diyarsýn Akyurt…
Henüz iþlenmemiþ altýn külçesi,
Hem de tam yirmi dört ayarsýn Akyurt…
Havanda öfkeler yeisler diner,
Kalplere mutluluk duygusu siner.
Yüzünü mümbit bir ovaya döner,
Sýrtýný daðlara dayarsýn Akyurt…
Tan yeri aðarýp sabah olunca,
Þarký söyler kuþlar kendi dilince.
Kara kýþ yorulup bahar gelince,
Her yeri yeþile boyarsýn Akyurt…
Soðuðun ayazýn olsa da biraz,
Etmezsin bolluða zerre itiraz.
Elma armut viþne kayýsý kiraz,
Aleme bereket yayarsýn Akyurt…
Seni cennetten bir köþe deseler,
Sýðmýyor hayale düþe deseler.
Yurt edin keyfince yaþa deseler,
Sen bu övgülere uyarsýn Akyurt…
Sevgiye mekansýn barýþa zemin,
Yeri yoktur sende hüznün matemin.
Bayraðým burcunda huzurlu emin,
Sanmam bu halinden cayarsýn Akyurt…
Gerçi þimdi muhtaç deðilsin ele,
Seni bekler lakin pek çok merhale.
Dumansýz bacalar çoðalsýn hele,
Ününü uzaktan duyarsýn Akyurt…
Yükselme azmine atmýþ çengeli,
Ýstikamet doðru gidiþ dengeli.
Çaðdaþlýk yolunda birkaç engeli,
Atlamak için gün sayarsýn Akyurt…
Hakkýn takdirince hazan erince,
Çalýnca gurubun rengi turunca,
Vakit tamam olup kalbim durunca,
Beni de baðrýna koyarsýn Akyurt…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.