Ýçimi kemiriyor, bir incecik kurt benim;
En büyük çýðlýðýmdýr, duyduðun sükut benim.
Gönül daðýmýn her dem, ihtiramda bayraðý,
Korlanmýþ yangýnlarda, erirken yürek yaðý...
Cevrini çekiyorum, ben bir zülfü siyahýn,
Demir daðý eriten, eðnim de ki o ah’ýn.
Ayaðýna dolaþýr, sanma kaçamadýðýn,
Tepeden týrnaðýna, düþülürken bir aðýn!
Namahrem bir sevda bu, sorarsan söyleyemem,
Kendimde tutukluyum, gel desen de gelemem.
Gezmeye çýkardým ben, geceler dolunayla,
Dönerdim güneþlere, cümbüþlü bir halayla.
Hem seviyorum dedi, hem de uzaða attý,
Sevdiðim çok zamansýz, devri sabýk yarattý !
Yola çýkmak güzelde, yollar tükenmez kolay,
Güneþ eðer dalýmý, alnýmý karýþlar ay !
Yolun sonu gelmeden, kesilirken nefesler,
Sýrra kadem basýyor, duyduðum bütün sesler...
Çölden dehþet bir düzde, þimdi kaldým avare,
Terk ettiðim diyara, düþerken pare pare...
Bütün dað baþlarýný, tutuyorken özlemim,
Siyah zülfüne düþen, o gördüðün ak benim.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.