“ Nerdesin þevketlim, Sultan Hamid Han?
Feryâdým varýr mý bârigâhina? ………. “
(Rýza Tevfik Bölükbaþý)
Son sayha öncesinde yine bir acý çýðlýk!
Ayný gaflet bir daha basireti baðlýyor
Kulaklar týkanmayla kesilmiyor hýçkýrýk
Gömülen vicdanlara þimdi kumlar aðlýyor!
Bir belâ ki, farký yok; beden çürüten urdan
Merhametten nasipsiz, paysýz ilâhî nurdan
Tescilli sabýkaya onay Cebel-i Tûr’dan.
Her türlü katliama yol verir hukuklarý;
Gayrimeþru Tevrat’ýn nesebsiz (...) çocuklarý!
Ýnsanlýk sýnavýnýn puansýz uygarlarý;
Benlik arenasýnda acýmasýz serkeþler
Kör, saðýr ve dilsizce örmüþler duvarlarý;
Bir kedi miyavýyla sokaða düþen leþler!
Hani çocuk mâsumdu, hani onlar melekti?
Hani çiçekten duru; sevgi dolu yürekti?
Bu ikiyüzlülüðü mayanýza kim ekti! ?
Beþeriyet ruhunda kambur ve illetsiniz!
Adýnýzdan bize ne? Sizler tek milletsiniz!
Ey semâdan önceki Mirac’ýn son duraðý!
Ey semâvî dinlerin övdüðü kutsal belde! :
Vahyi hafife aldýk, terk edip sýðýnaðý
Hak’tan yüz çevirince esâret kaldý elde.
Sýrça köþkler içinde duyulmaz oldu âhlar
Havada uçuþuyor haram kokan mubahlar
Saltanat sahipleri haremlerde sabahlar.
Nerde “ kenar-ý Dicle “ ve “ aþýrýlan koyun ” ?
Söyle bana Filistin!: Bu ne iðrenç bir oyun.
Çoluk çocuk demeden durmasýn, dönüp vursun
Tarihten ders almayan gazab ehli çýyanlar!
Utanýp, sýkýlmadan kalkýp alkýþa dursun
Sultan Abdülhamid’i kýzýla boyayanlar!
Yakýndýr Fýrat’taki kaçýnýlmaz buluþma
Yakýndýr hesaplarý dengeleyen vuruþma
..Ve, çok yakýn; saflarý belirleyen duruþma.
Uyan Âlem-i Ýslâm! Zulüm; Kerbela’ya eþ;
Kurtul þer hýsýmlardan, ancak mü’minler kardeþ!
Bu nasýl fitne yârab?… Ta ashâbdan beridir ;
Kur’an hakemliðinde çözüp kurtulamadýk.
Belki Mescid-i Aksa son imtihan yeridir
Ama yine kaybolduk, biz; bizi bulamadýk.
Amansýz yangýnlarý artýk söndür yârabbi!
Nefsimize terk etme, sana döndür yârabbi!
Felâha çýkan cihet; bir tek yöndür yârabbi!
Resûl’e tâbi olan ancak sana uyandýr
Ne olur bu gafletten mü’minleri uyandýr!…