Anlatma artýk boþuna, inandýramazsýn beni; Ne de gözyaþlarýn yumuþatabilir taþlaþan kalbîmi. Evet, bir zamanlar sevmiþtim... Tüm seven insanlar gibi, Benimde kalbîmde aþk filiz vermeye baþlamýþtý. Ümitlerim vardý; Bir gün gerçekleþmesi için çýrpýndýðým hayallerim... Tertemiz bir aþktý sana duyduðum, Ama sen bir gün, haber bile vermeden gidiverdin. Çok bekledim seni geri geleceksin diye, Ama dönmedin... Ardýndan, sana duyduðum sevgi nefrete dönüþtü. Ümitlerim, hayallerim, hepsi yitip gitti, bir bir... Ve ben sevmeye tövbe ettim bir daha. Taþlaþmýþ bir kalp ve avunmaya çalýþtýðým yarým kalmýþ sevgim vardý. Þimdi sen, seneler sonra çýkýp geldin; Niçin? Hayýr, inanmýyorum artýk sana, Kim bilir kaç seven kalbî daha böyle yýkýk býraktýn... Ve þimdi beni affet diyorsun. Hayýr kýzým, seni af etmek ve tekrardan sevmek imkânsýz. Sen geçmiþte kalan günleri tekrar geri getirebilir misin? Ve sen, sevmenin ne demek olduðunu bilir misin? Hayýr deðil mi? Öyleyse haydi git... Bir ölü ne sevilebilir, ne de sevebilir...
06.09.1979 Erman Ulusoy Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.