Hayat uzun yaşamak kısa

Çocukluðum...
Çocukluðumu verin bana...
Neden aldýnýz misketlerimi! ?
Rüyalarýma bile giren kýrmýzý bisikletimi...
Ne güzeldi düdüklü þekerim bitince bile beni eðlendirebilen...
Neden çamura attýnýz þekerimi! ?
Çatýyamý sakladýnýz ýþýklý spor ayakkabýlarýmý...
’Olsun hayat uzun.’Dedim...
Gençliðim...
Gençliðimi verin bana...
Kardeþim mi giydi yeni ayakkabýlarýmý?
Kim aldý defter arasýndaki gül yapraklarýný! ?
Ya sevgilim o nerede unuttumu yoksa beni?
’Olsun hayat uzun.’Dedim...
Hayatým...
Hayatýmý verin bana...
Ben yaþlanmak istemedim...
Kim verdi elime bu bastonu?
Bu saçlarýmda ki beyaz þeyde ne yoksa karmý yaðdý? Çocuk olmak vardý þimdi.Negüzeldir kardan adamýn gözleri...
Çocuklarýn yüzleri...
Benimkinden daha da ak...
Daha temiz küçük yürekleri...
’Olsun hayat uzun.’Dedim...
Bedenim...
Bedenimi verin bana...
Nedir bu giydirdikleri beyaz örtü bana! ?
Kim bu baþýmda duran adamlar...Namaz kýlýyorlar...
Neredeyim ben neden karanlýk burasý? Çok ta dar üstelik...
Neden omuzlarýnýzdayým ben? Ýndirin beni aþaðýya...
Öldü diyemezler bana...Ölmedim ben yaþýyorum hala...

kýrmýzý bisikletim...
güzel kýyafetlerim...
kullanmaya utandýðým bastonum...

Neredesiniz? Neden yoksunuz? Yoksa sizdemi öldü dediniz bana...
’Hayat uzun,yaþamak kýsa...’Dedim...

Ali Erez


Sosyal Medyada Paylaşın: