Henüz beş yaşındaydı

Henüz beþ yaþýndaydý

Henüz beþ yaþýndaydý,
Ölümün soðuk nefesini yaný baþýnda hissettiðinde
Oysa,
daha bir kamyonu bile olmamýþtý…
Sabahlarý uyandýðýnda, kulaðýnda çýnlayan sesler anlamsýzdý.
Hem ne önemi vardý ki;
Zaten bu gecede tedirgin uyuya kalmýþtý.
Beþ yaþýndaydý
ve o hâlâ sevgi nedir bilmiyordu…
anne kucaðýnda nasýl uyunurdu ki,
korkulardan, kaygýlardan uzak.
Aðlayan, isyan eden sesler hep olmalý mýydý yastýðýnýn altýnda?
Küçücük yüreði hep telaþlýydý
Sanki gitmesi gerekiyordu,
oyun bile oynayamýyordu.
Sokaða çýkamazdý, yasaktý.
Geceleri evine gelen aðabeylerinin gözlerine bakamazdý.
Telden yapýlmýþ arabasý,
darmadaðýn olmuþ eþyalarýn arasýnda kaybolurdu
ama o kýzamazdý…
isminin Türkçe karþýlýðý ne bilmezdi
gerekte yoktu.
Zaten kimse kafasýný okþayýp ismini sormazdý.
Henüz beþ yaþýndaydý.
bir kurþun küçücük bedenini zalimce topraða düþürdüðünde
ve yaný baþýndaydý,
kanlar içindeki telden arabasý…


Sosyal Medyada Paylaşın: