Yokluğun Ölüm

Bir ömrün hazan mevsimi

Yaðmurlarla yüreðime akan sevdan.

Hani yok sýfatýn derken

Sýfatlarla dolu yüreðini

Acýyan yaralarýma saran…

Þimdi aþksýn sen

Aþkýn en yalýn hali

En saf,en kirlenmemiþ..

Ama öyle uzaksýn ki;

Hala acýyor bir yaným.

En kötüsüde buymuþ

Varlýðýný bile bile ,

yokluðuna mahkum olmakmýþ..

günler geçti sevdiðim

ben her sabah sensizliðe gözlerimi açýyorum

geceler mutlu,saatler umarsýz

hýzla yol alýyorken akreple yelkovan

beni hiç düþünmüyorlar

sensizliðin ne denli zor olduðunu anlamýyorlar.


En kötüsüde buymuþ sevdiðim

Yok olana yazmak kolaymýþ

Þarkýlar acýtmýyormuþ bu denli

Þimdi yazmak bile öyle zor ki..

Bak kifayesiz kalýyor kelimeler

Korkuyorum

Kelimeler beni aciz kýlacak diye..

Aþkýný yüceltmekten

Yorgun ruhumu

Kölen yapmaktan korkuyorum..

Dinlediðim her þarký

Beni sonunda sana getiriyor

Çalýyorum kapýný

Kimse açmýyor

Öylece bekliyorum eþiðinde

Gözlerini düþünüyorum

Beni en tenhalarda bir baþýma býrakan gözlerini

Kanamaya baþlýyor yüreðim

Sýzlamaya

Acýmaya

Sessizce ayrýlýyorum kapýndan

Sen hiç fark etmiyorsun

Belkide fark etmek istemiyorsun bilmiyorum…

Saatler geçiyor senden bihaber

Hala aramadýn

Hiç mi özlemiyorsun?

Yokluðum hiç mi eksiltmiyor anlamýyorum ki!

Ben boþluk doldurmadým seninle

Senin için boþluklar yarattým

Geçmiþe ait ne varsa sildim süpürdüm

Kocaman bir yüreðe

Sadece seni yerleþtirdim

Sýfatlarla bezedim saðýný solunu

Ýlahi bir aþkla kutsadým

Seni ruhumda sakladým

Ruhumun en gizinde

Anlamadýn…

Yine kar yaðýyor sevdiðim

Dýþarýya çýkamýyorum

Bilirsin sensizlik üþütür

Hem yolumuda bulamam

Sensizlik içinde kaybolur giderim

Kaybolmaktan korkuyorum

Gücüm yok sevdiðim

Baþ edemiyorum hasretinle

Güçlü olamýyorum

Öyle yorgunum ki

Bak yine gözlerim dolu

Engel olamýyorum

Akan her damla gözyaþýmla

Biraz daha ölüyorum..

Yokluðun ölüm sevdiðim

Yavaþ yavaþ ölüyorum

Senden kalan aþk kýrýntýlarýný

Nerede saklarým bilmiyorum

Aþk kýrýntýlarýyla besleniyorum

Yetmiyor!

Acýyan ruhumu avutmuyor..

Yok karþýlýðý hiçbir dilde verdiðin aþk tariflerinin..

Sen mi yalan söyledin

Senden baþka kimse mi bilmiyor aþký

Anlamýyorum…

Þimdi yarým kaldým

Biliyordun oysa yoktu dermaným

Rüzgardan korkuyordum

Tutunacak bir parça umudum vardý

Onuda kopartýp attýn fýrlattýn çok uzaklara…

Ben sana güneþim derdim

Güneþ gibiydi yüzün-sýmsýcak-

Baktýkça yanardý yüreðim

Senden uzakta ýþýksýzdý geceler ve olabildiðince soðuk

Ben sabahý beklerdim

Gecem yoktu inanmazdým yalancý karanlýða

Sensiz geçen her aným zifiriydi bilirdin…

Bile bile karanlýða mahkum ettin

Kýzýyorum her þeye herkese

En çokta Ýstanbul’a…
Bir bana çok gördü aþký
Sakladý da baðrýnda tüm hikayeleri
Bir beni yoksaydý
Sen gibi…
Yorgunum sevdiðim,bir gün daha bitti..
Ben bu köhne yürekle biraz daha azaldým
Özlemin daraðacýnýn ipini çekerken
Ben yine sana dua ettim
Sana sevdiðim…
Oysa sen beni çoktan unuttun
Kimbilir kaç tende huzur buldun
Kaç kadýnda aþký kutsadýn..
Ben sensiz yok oluyorken
Sen bensizde yaþadýn ya
En çokta bu dokundu…..
Sevdiðim!
Uðruna varýmý yoðumu hiçe saydýðým
Aþký teninde öldürdüðüm
Bu sana son sözlerim duyuyormusun?
ve
Sana hakkýmý helal etmiyorum
biliyormusun?


Sosyal Medyada Paylaşın: