Çýrpýnýrken
Sessiz, dökülür, gözyaþlarým,
Gösteremem
Güçlü olmalýyým.
Çünkü anayým ben.
Bahtýma düþeni yaþamaktýr.
Þeytan aklýmý koparýyor.
Oðlum,
korku sürdükçe yüzüne.
Ýçimin çatlaklarý çaresiz.
Atýyor çýðlýklarýný
Çekip gidecek sessizce,
Asi oðlum.
Gideceði gün yaklaþtýkça
Soðuk rüzgarlar esiyor
Üþüyor yüzüm
Soluksuz ürperiyorum.
Taze bir ömrü düþürüyor kollarýma.
Oðul sevgisi
Þimdi daðlarýn yamaçlarýnda
Taþ kayalarýn da nöbet tutan
Taze körpe evlatlar.
Kurtlarý temizlemek için verdiði savaþ mücadelesinde
Kime sýðýnýr,
kime açar yarasýný?
Kar bedende çatýrdadýkça
Karakýþ ta
Kim ýsýtabilir yavrusunu.
Anasýndan, baþka
Bir yýldýz kayýyor,
Dilsiz tükeniyorum.
Evrendeki tüm canlý varlýklarýn
Sesleri uðulduyor kulaklarýmda
Turnalar uçuyor kanatlanmýþ
Bir dilim beyaz peynir kadar ak
Büyülü taç yapraklýlarýn,
Nar çiçeði renginde.
Benim oðlum…
Nebahat Erkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.