Sen gel bir de bana sor, Aþk denilen tutkuyu… Düþmek kolay çýkmak zor, Sanki dipsiz bir kuyu… Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle, Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Kalbe düþen o ilk kor, Gece gündüz yanýyor. Gözler haram sanýyor, Yardan uzak uykuyu… Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle, Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Etmiyor yar iltimas, Bitmiyor gönülde yas. Sanki Leyla’dan miras, Tüm güzellerin huyu… Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle, Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Kararan her akþamla, Kabarýr ruhum gamla. Eksilmiyor bir damla, Hasret çayýnýn suyu… Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle, Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Gözde fer dilde tat yok, Kulakta baþka hat yok. El-ayakta takat yok, Aþka esir beþ duyu… Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle, Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
VeliBOSTANCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.