Biz Aşkı Uğurladık

Ýkiz bir yalnýzlýktý, sevdanýn doðurduðu,
Þimdi gözlerimizde, ýsýtýlmýþ bir buðu.

Soysuz bir sancý gelip, tuz bastý yaramýza,
Bir ayrýlýk türküsü, serildi aramýza.

Yaralý düþlerimiz, kanamadan ölüyor,
Serseri bir heyelan, bizi bizden bölüyor.

Mülteci oldu sevinç, yer arýyor kaçacak,
Bir hüzün eþkýyasý, þakaðýndan vuracak.

Her gün bir yaprak daha, takvimden düþüyoruz,
Bir küçücük yel esse, mum gibi üþüyoruz.

Gökyüzünden fiþekler, yaðýyor üstümüze,
Yýldýz yüzlü çocuklar, aðlýyor büstümüze.

Bizden geriye kalan, yýkýk, harap bir þehir,
Eksi kýrk derecede, buz kesmiþ iki nehir.

Sevda yüklü trenler, uðramaz garýmýza,
Hangi çýlgýn kelebek, konar rüzgârýmýza,

Hangi yaðmur yýkayýp, silecek ahýmýzý,
Ve hangi sabi sabah, çeker günahýmýzý.

Kendi ellerimizle, biz aþký uðurladýk,
Gitmek istemedikçe, inat ettik, zorladýk.

Aþk, artýk bir þarkýnýn içli nakaratýnda,
Bir gecenin en hain, en insafsýz katýnda.

Ne yapsak çok geç artýk, dualar da zamansýz,
Keder bir kurt misali, içimizde amansýz.

Þimdi bir karanlýktan ölmeyi umuyoruz,
Ve sefil bir uykuya, son kez göz yumuyoruz.

Ýkiz bir yalnýzlýktý ,sevdanýn doðurduðu,
Bu kaçýncý mavidir, kör kurþunun vurduðu.

S.U.

11.01.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: