Önce masallara inandým
Masal bildiðim hayatta
Yalanlarýmda oldu,burnum hiç uzamadý
Saçlarýmý uzattým,kulelerime týrmanýlmadý
Kýrmýzý baþlýðýmý taktým,kurtlardan kurtulamadým
Cam renkli pabucumu merdivende býraktým,bulup getiren olmadý
Ýþte masallara bu yüzden kanmam artýk ben…
Az önce bez bebeðimi ayaðýmda sallarken
Saçlarýmýn lülesini tarayýp
Sek sek çizgilerinde taþ kaydýrýrken
Daha az önce küçük kývýrcýk saçlý bir kýzken,
Baktým ki o kýz beni yýllar önce terk etmiþ
Ýþte çocukluðuma bu yüzden dargýným ben….
Bilirdim ki,gökyüzünde yollarýný gözlediðim
Kuþlar yalan söylemez…
Gelecek dediler,yürektesin
Canýn cananýsýn dediler
Kuþlar bana yalan söylediler…
Ýþte kuþlara bu yüzden küskünüm ben…
Kýrmýzý güle aþkýn dilidir,
Kokla,çek içine dediler
Renginin canlýlýðýnda huzuru bul dediler
Kýrmýzý gülün canýmý yakan,
Yüreðimi kanatan dikenlerinden hiç bahsetmediler,
Ýþte kýrmýzý güllere bu yüzden kýrgýným ben…
Sabah baktýðým aynalardan mutlu bir gülüþ
Hayata el sallayan ýþýl ýþýl bir umut beklerken
Aynalar bana,
Hüznün karasýyla çizilen bir çöküþ
Gözden süzülen bir damla kan gösterdiler,
Ýþte aynalara bu yüzden bakamam ben…
Sonra,unutup bütün kýrgýnlýklarý
Rüzgara býrakýp bütün dargýnlýklarýmý
Elime aldýðým kaleme sýðýndým
Umut dedim,tasa yazdý
Vuslat dedim,ayrýlýðý anlattý
Su dedim,yazdýðý ateþin alevleri yaktý
Aþk dedim,kalemimin ucu kýrýldý…
Ýþte bu yüzden, en çokta bu yüzden,
Hayatýn içinde
Ebedi yorgunluðum bu yüzden …
Canan KARATOÐMA