Asi ruhumdaki divane aþkýn sahibi…kim bilir þimdi hangi aynalarda yüzün…kim bilir hangi taþ heykele gizlenmiþ sesin....? sana sesleniyorum Smyrna nerdesin…?
Burdayým…
Hala gözlerimin izi kalmýþ
Bu kentin sokaklarýnda,
Islak,maðrur ve kibirli
Bazen mavi, bazen yeþil..
Kokum sinmiþken zeytin yapraklarýna
Sesimdi troy da yankýlanan
Babilin asma bahçelerinde
Gülüþümdü
Þaraba dem vuran…
Burdayým…
Afroditi
Kýskandýran ben
Ne tanrýlara boyun eðdim,
Ne savaþlarýn ortasýnda aþký yaþadým
Ki her savaþ savaþýmdý
Ýçimdeki çocuðun gülüþünde gizliydi…
Çok beklemiþtim bu sesi,
O seste çýðlýk olup
Haykýrmaktý özgürlüðümü…
Burdayým…
5000 yýl öncesinden
Taþ duvarlara esir olmuþ hayatýmdan çýkýp ta geldim…
Sesini duydum
Ve haykýrýyorum iþte
Özgürüm,özgürüm,özgürüm...
Burdayým…
Ve
Bir deniz olmalýyým þimdi
Asi,
Mavi kýyafetlere bürünüp
Saçlarýmýn kumral rüzgarýyla esmeliyim
Paylaþýlan simitle
Çayýn demindeki dost sohbetine eþlik etmeli
Gün batýmýndaki yakamozumu
Beni seyreden aþýklara vermeli
Bir yakamdan bir yakama yol göstermeliyim
Martýlara
Çýðlýk çýðlýða…
Hayat olmalýyým
Ölü bedenlere
Yanýk sevda olmalýyým yanan yüreklere
Þiir ,türkü
Bulut ,yaðmur olmalýyým.
Yar olmazsam yaren
Yol olmazsam yoldaþ
Dost olmazsam kardaþ
Can olmazsam,canan
Bu þehrin sesi,nefesi,emeði
Bu þehrin
Sokaklarýnda hiç sönmeyen ateþi olmalýyým…
Ben bu þehrin ta kendisi olmalýyým
Açý,toku
Zengini,fakiri
Genci,yaþlýsý
Çoluðu,çocuðu
Tüm insanlarý ana gibi sinemde barýndýrmalýyým…
Ben, yeniden bu þehrin ta kendisi
Ama
Ta kendisi olmalýyým…
Ben “Ýzmir” olmalýyým….
Canan KARATOÐMA
Tüm Ýzmir’li ve Ýzmir’i seven dostlarýma...