Yine Es Geçildi Yaralarım

Söylesene ey tuzu kendinde saklý yaralarým,
Hangi hüzzam þarkýsýnýn
Unutulan sözleriydim ben.
Hangi makamda recm edildi cümlelerim ?
Ey nemini kirpiklerinde saklayan yaþlarým
Söylesene..

Sen kendini öldürmeye yeltendikçe
Daha kaç satýrýn katline soyunacaðým ben.
Sen siyahý üzerine bir bahar diye giydikçe
Hangi nehir kirli yüzüme yataklýk eder de
Temize çekerim kundaktaki çocuðumu..

Bu kaçýncý sabah,
Bu kaçýncý gün,
Topuk seslerinin aceleci sesinin
Yarý uyanýk uykularýma denk gelmeyiþi.
Nasýl bir boþluktur ki bu,
Adýmýn tek bir harfinin o boþluklarý dolduramayýþý.

Suskunluðunun orucunu bozmaya niyetleniyorum.
Bir günah düþüyor perdelerime.
Boylu boyunca yatýrýlýyorum musallaya.
Kalkmak isterken,
Topraðýn yüreðine düþürülüyorum.
Ýç ceplerimde saklý duran
Fotoðraflarýndan sorguya çekiliyorum.
Hükmü ne olursa olsun,
Ben senli hayata hediye edileceðim biliyorum.

Cümlelere sýðmýyor artýk özlemin.
Bir nehir taþýyamýyor artýk senli harfleri.
Akýbetini bilmediðim bir ömrün içinde
Bir paranteze sýðýnsa da adlarýmýz,
Sevdaya dahil edildi yaralarýmýz.
Yara dediðime bakýp
Hemen gözlerine hüznü perde etme.
Bizdeki yara mutluluktur sevgili.
Ki biz bu sevdayý acýdan doðurmadýk mý ?

Soðuk bir kýþ gecesinin sabahýnda
Es geçilse de yaralarýmýz,
Bir dirhem umut,
Bir avuç huzurla mutlu olacaktýr yarýnlarýmýz..

9 Ocak 2010

Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın: