Hayatın En Koyu Kahvesinde Adını Adıma Yanaştırdım ismailsarigene
Hayatın En Koyu Kahvesinde Adını Adıma Yanaştırdım
Uzun bir romanýn içinden düþtü cümlelerim. Yalýn ayak çocukluðumu gözlerinde ararken Allanýp siyahlanmýþ yüreðinde buluyorum kayýp Cennetimi.. Sonra bir adým adýyorum sana, Ve sen koþuyorsun bana.. Biz olurken yürekler, Bedenlerimiz açýkta kalýr.. Umudu giyinmeyi denedikçe, Büyüdükçe daralacaðýný farkediyoruz. Mutluluðu deniyoruz Olmuyor. Bedenlerimiz iki cümleye denk geliyor.. Ama yüreklerimiz biz olmayý baþarabiliyor.. Sen, ben.. Biz..
Yürüyoruz devrik cümlelerden arýndýrýlmýþ sevda lugatinde.. Arþýnlýyoruz her defasýnda rafta tozlanmýþ romanlarý.. Her nefes alýþýmýzda, Kendimize bir kahraman beðeniyoruz romanýn içinden. Ve üstümüze giydiriyoruz Sonra usta bir senaristin Kavuþmaya en yakýn rolünü çalýp Mutluluðu prova ediyoruz gözlerimizde.
Çocuk oluyoruz.. Elimizde iki fýrça, Geceyi kahvenin en koyu tonuna boyuyoruz. Hayatýn en acý halini çiziyoruz gözlerimize.. Adlarýmýzýn baþ harflerinden baþlayan Mutluluklar baðýþlýyoruz yetim bulutlara. Ve karanlýða gözlerimizi emanet ediyoruz.. Kemiklerimiz kavuþtuðunda, Birbirine hasret iki sevdalýya Yol olmalý gözlerimizde saklý ýþýk. Ve topraða bir iz býrakýyoruz. El ele tutuþmuþ iki yüreðin Kelimelere sýðmayan çýðlýðýný. Olur da bir gün Cümleler susar, Sevda çýplak kaldýðýnda Ýþte o iz umuda gebe sevdalara Bir mutluluðu þahit bilir..
Suskunluðu giyinmiþ dudaklarýma sürerken adýný, Bir çift umut beliriyor gözlerimin en ýslak yerinde. Islak dediðime aldýrma, O nem kavuþmaya edilmiþ bir yemin, Ve yýllarca beklenilmiþ bir özlemin En sesli hali.. Býrak en ýslak yerinde kalsýn kirpiklerim.. Ne de olsa gözlerin, Memleketime güneþ diye çöker her sabah.
Þimdi üzerinde görmek istemediðim O siyah elbiseni giyin.. Acýyý da kondur yüzüne. Ve çýk karþýma.. Alýndan öpmeye hazýr yüreðim Çýðlýk çýðlýða haykýrsýn adýný.. Ve sýkýysa sus, Adýnýn yanýna adýmý yanaþtýrýp Biz olduk dediðimde..
Susmaný da sevdamýza katarken, Ölümün en süslü haliyle geleceðim sana. Öksürüklerimi boðazýma ilmekleyip Son kez adýný adýma yanaþtýracaðým.. Seni seviyorum diyeceðim.. Ve bir özür dileyeceðim senden..
Seni seviyorken hiç kavga etmedik sevgili, Ama sen siyahý giydikçe, Ben her defasýnda beyaza özendim.. Giyindim sevdayý.. Ölüme düþürdüm yüreðimi. Cenneti beklerken gözlerinde, Cennetin bir köþesinde, Seni Elif ile karþýlayacaðýz.. Ellerim Elif’in buðday saçlarýný okþarken, Ben gözlerinin kahvesinde, Cenneti kana kana içiyor olacaðým..
07 / Ocak / 2010
Ýsmail Sarýgene Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailsarigene Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.