Aþkýn’ dün de, bugün de bana ezgiydi keza
’Dinsiz’ olsa haketmez belki de böyle ceza
Görünmüyor âtimde kavuþmaya alâmet
Bana düðündür senin resmettiðin kýyâmet
Mahþer kurulduðunda feryadýmý duyar da
Mutluluk kýyâmetim kopar mý o diyarda
Sevgin; hâlâ düþümde sanki boyun askýsý
Çýksa artýk yazgýmdan nâr’ýn aðýr baskýsý
Son nefesim de çýksa diyerek gözlüyorum
Ölüm de çözüm deðil nasýl da özlüyorum
Tortu kadar mutluluk þu bahtýmý örtmüþken
Bende umut arama ölüm ömrü dürtmüþken
Gün; geceye giderken yine yakýyor yaram
Bugün de duyuluyor nalan naðmeli naram
Su bile tat vermiyor gönüller elemliyken
Dertleri âlâ sayan mahmum gözler nemliyken
Son nefesim de çýksa diyerek gözlüyorum
Ölüm de çözüm deðil nasýl da özlüyorum
Sesime bir kulak ver bîkarar kaldýðýnda
Haberini mutlak sal son karar aldýðýnda
Uzletteki gözyaþým kirpiklerimden düþen
Aþkýn sessizliðini hýçkýrýklarla deþen
Zamana yalvarýrým kapansa kara kitap
Ölüm de olsa gelsin, gök kubbeden bir hitap
Son nefesim de çýksa diyerek gözlüyorum
Ölüm de çözüm deðil nasýl da özlüyorum
’Aþkýn’ dün de bugün de bana ezgiydi keza
’Dinsiz’ olsa haketmez belki de böyle ceza
Yaþýyorum vuslatýn eteðine yapýþýk
Gördüðüm rüya bile ayrýlýða alýþýk
Zeminde tuðla kaygan beden göçe uzanýr
Dâvetkar toprak þimdi beni benden kazanýr
Son nefesim de çýksa diyerek gözlüyorum
Ölüm de çözüm deðil nasýl da özlüyorum
07 Ocak 2010
Müjgân Akyüz MAJ