SANA BEN

Sana ben gözyaþlarýmdan nehirler akýttým
Sana ben papatyalardan fallar açtým
Aklýmý taktým
Yüreðimi yaktým
Sana ben
Sana ben bir tek kendimi anlatamadým

Ýçimde yangýn, alev alev hasretin
O uykusuz geceleri sabah ederken
Þiirler yazdým sana ben
Sen elveda bile demeyip, giderken
Sevda çöllerinde mecnun edip kendimi
Mýsralarda ölümsüzleþtirdim seni ben

Gam yemem
Bulursan benim kadar bir seven
Bu yürek yenik
Teslimim sana ben

Köle oldum sana ben
Efendi oldun bana sen
Ben kalan
Sen giden
Sen yalan
Ben kahrolan

Denizi gördüm düþümde akþam, çaðlýyordu
Ben devrik bir sal
Dalgalar beni sahile vuruyordu
Taþlara çarpýyordu
Uyandým yine o soðuk karanlýkta
Bu gözler yine sana, yine yokluðuna aðlýyordu
Bana býraktýðýn o acý hep ayný
Hep ayný iþte þuramda, þu sol yanýmda duruyordu

Sana ben
Sana ben
Ne desem, ne söylesem sana ben
Nereden sevdim
Ah! Ne diye âþýk oldum sana ben…


Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: