ÖMRÜMÜZ

ÖMRÜMÜZ

Bir noktadan oluþup, çizgiye dönmüþ sanki
Hem “an”lýk, hem “sonsuz” olan ömrümüz
Son nokta da konulmuþ, nedir elimizde ki
Bakarak mý geçecek ardýmýza ömrümüz

Dünyamýz kurulalý deðiþti mi kurallar
Sonsuzluða çýkmadý sizce kestirme yollar
Ölümsüzlük arýyor, zavallý aciz kullar
Ecel hemen gelse de sona ermez ömrümüz

Neden varýz Dünya da, neden yaþýyoruz ki
Bedavadan bir ömür sürmek mi bizimkisi
Ýnsan olup insanca yaþamayý bilmek mi
Sorulara cevaplar arar geçer ömrümüz…

Bazen aþýk olurda gönül verir gönülden
O aþk yaralar onu gönüldeki yerinden
Aþýðýnýn sunduðu, baldýr olsa zehirden
Yudum, yudum içerek, geçer gider ömrümüz

Bazen yardým elini uzatýr insanlara
Bazen açar gönlünü, benzetir ummanlara
Bazen çiçek açar da, o kapkara baðrýnda
Adým, adým dererek, geçer gider ömrümüz

Dalar gider gözleri, hayat bulur sema da
Yýldýzlarý zapt eder, býkkýnlýk var dünyada
Devamlý uykudadýr, gönül her an rüyada
Uyanýnca bitecek, þu yalancý ömrümüz..

07.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: