Gözlerin
Bir oktur, yüreðime saplanan her bakýþýn
Sinemdeki o derin yaralar, hep gözlerin
Ebedi iflah etmez insafsýzca yakýþýn
Mahzun bir eda ile paralar hep gözlerin
Ruhumu mahkûm etmiþ, bedenimse esiri
Akýl koymaz insanda bakýþlarýn tesiri
Taþý suya çevirir, ölüyü eder diri
Darýlarý boþlukta sýralar hep gözlerin
Gaipten haberdardýr, kumsalda iz yitirir
Ýster ise kavrulmuþ çöllerde, gül bitirir.
Beni benden koparýp, her gün sana getirir
Çýldýrtýr içindeki karalar, hep gözlerin
Siyah hilâl kaþýnda, zülfün tatlý bûsesi
Kýrptýkça uzaklardan duyulur kirpik sesi
Bebeðine nakþolmuþ, sevginin her hecesi
Hüzünlü güfteleri sýralar hep gözlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
mucahit_gozitok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.