Ne yazmak istediðimi bilmediðim Ya da Yüreðimin gözyaþlarýnýn yönünü hissetmediðim anlarda Þiirin tam ortasýnda buluyorum kendimi... Bugün ben, Anneme gitmek isterdim... Ýyi beni doðurdun, deyip Her yýl olduðu gibi Ona teþekkür etmek isterdim. Bugün ben babamýn ellerinden öpmek isterdim. Hocanýmýn geldi, aç kapýyý demek isterdim… Oysa Hatýralara takýlý kaldý arzularým, Ellerimde kaldý tek gülüm. Bugün 6 Ocak biliyor musunuz, Bir büyük aþkýn meyvelerinden ben, Diðer meyvelerin kollarýnda Anarak annemi kýrkýnda Bakarak dört yýl yol gözleyen niþanlýlarýn resimlerine Yad ettim onlarý buruk bir özlemle.
Hayat dediðiniz garip bir hazan diyorlar, Yeþeren tek bir yapraðý olmayan Sadece sararan yapraklarla gülümseyen bir an…
Hadi gülümse Serap Hoca, Bul gene en kötüde bile bir güzellik Ve tutun hayata sýmsýký… Bak açtýðýnda kollarýný, Ne çok dostun sarýyor seni sýmsýký Ve iki kuzun sana uzatýyor ellerini. O küçücük avuçlar büyüdü annesi, Yaþlandýðýnda onlar tutacak ellerini… Þimdi ben Bu karmakarýþýk duygularýn gözyaþlarýný Damlatýyorum istemeden hazan yapraklarýna… Bakýn, ne güzel yeþerdiler an be an, Hadi hocaným sen de biraz canlan Ve silkin karanlýðýndan.
6.1.2010 SERAP HOCA Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.