-Ýllâ ki sevgi...-
Düþüncelerin zincirleri
Seslerini saklarlarken
Unuttuðum kiþiliklerin her biri
-bir yerlerden-
Düþlerimin koridorlarýna sýzýyorlar
Varlýklarýný ispatlamak istercesine…
Bilmiyorlar ki bu benlik
Sýyrýlýp da bedeni arzularýndan
Çoktan gömdü sevgi açlýklarýný
Ruhun ihtiraslarýna…
Hadi diyelim ki
Sarýp sarmaladýlar ruhumu,
Hadi diyelim ki
Tüm benlikleriyle sevdiler varlýðýmý
Sevgilerinin magmasýndaki vefasýzlýklar...
O zaman,
Ýþte o zaman onca yalanlar
Neden saldýrýyorlar gözlerime,
Bunca boðucu seslerle
Kendilerine sýrt dönene?
Bence önce
Kurdun kuþun önünden alýp
Sevgiye doyurmalý ki
Ýnsan denen varlýðý,
Bilsin dostun,
Düþmanýn eteðinde olduðunu.
Þimdi…
Aldým elime bir kocaman çuval,
Topladým tek tek cümle delileri.
-Onlar ki sevgi denen o bitimsiz duyguya
Uzatýp da ellerini,
Koruyla yananlardýr.
Onlar ki sevgi diye diye haykýrarak
Çýplak gönüllerini
Göz önüne serenlerdir.-
Varsýn dünya danan cehennemi,
Sevgi yalanlarýyla sarsýn
Cümle bencil yürekler…
Varsýn bilcümle mahlukat,
Parayla doyursun
Doymaz midelerini.
Okyanusa yansýyan bin þuleden biri olsun
Sadece biri
Dönsün yönünü sevgiye,
Bil ki gidiyorum oraya
Elveda sevgisizliðe, diyerek.