Beyincikler

Yaðmurlu bir günde,
Köleleþmiþ nasýrlý ellerle.
Bu sabah akan dünyanýn,
En güzel çayýnýn kenarýnda,
Hep anasýna yoksullaþýyorlar.
Ýzden giden özden yok oluyorlar.
Baðýrttýrarak dilimlenen,
Keyifle izlenilen þu dünyada,
Acýnmayacak bu varlýklara,
Düþleri bazýlarýnýn büyükte olsa,
Çoðunun baðýrsaklarý çalýþmýyor;
Yediði diyet bisküvilerden oysa.
Yaþamlarý fotomontaj fotoðraflarý,
Sýfýrlaþan kara kalem kaþlarý,
Ölümlü dizelli beyincikler;
Ah özellikli gelincikler.
Anasýndan almýþ genlerini,
Çok þey yemek isteyecekler.
Anasýna soðuklar,
Babasýna soðuklar,
Ama sýcak yüzleri hep özleyecekler.

Yaþar Cerit


Sosyal Medyada Paylaşın: