Acep bu ne haldir.
Yüce dað baþýnda, kök salmýþ sedir,
Nedir bu çektiðim bilmem nedendir,
Çoþmuþ ! çaðlar da, vadiler de nehir,
Gönül çaðlamaz, acep bu ne haldir.
Gözlerim de yaþ var, dertli gönül’de,
Zevk vermez suratým gülmez yüzlerde,
Seher vakti her gün, göðsüm yar sevse,
Gönül çaðlamaz, acep bu ne haldir.
Her gönül aðlar, hüzün veren aþk’ a,
Dert çeker gönlüm, var da kara sevda,
Kýþ günü kar yaðsa, tek, tek gül açsa,
Gönül çaðlamaz, acep bu ne haldir.
Aðlar þimdi gönül, daðlar yüceyken,
Gülmez ki bu yüzler, gönül dertliyken,
Her günüm bir dertle, ömür geçerken,
Gönül çaðlamaz, acep bu ne haldir.
Yaðmur var da yine, yüzlerimde sel,
Eser durur rüzgârlar, bazen de bir yel,
Gel ömrümün sonu, düþünme gel, gel,
Bitsin Yüksel’in derdi, bu ne haldir.
A.Yüksel Þanlý er
03 Ocak 2010-01-04
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.