aynalarým kýrýldý bir gece,
ölüm gibi,
iki hece,
sessizce...
yüzüm pare pare,
döküldü bin bir hücrem
ey hücrelere hükmeden!
aðladý gümüþten taht,
aðladý mecnun þehzade,
yas tuttu sehpam...
gizlice kanadým testide,
aynalarým kýrýldý bir gece...
aynalarým kýrýldý bir gece,
ölüm gibi,
iki hece,
sessizce...
ordular kuruldu ufkumda,
direkler çatýrdadý korkudan,
bir ben vardým cihanda,
bir de o kýrýk ayna...
bin bir parça, binbir manada...
ve bir sýrmalý yakuttan, baktým
zencefil kokulu bir hançere...
belki susmak aðýttý sinsice,
aynalarým kýrýldý bir gece...
aynalarým kýrýldý bir gece,
ölüm gibi,
iki hece,
sessizce...
kaftaným aciz,
itibarým beþ para,
altýn bile susmuþ, altýn bile dilsiz...
ahvalim nedir ki benim?
ruhum bile deðersiz.
þimdi benlik bitik,
þimdi onluk, senlik, hatta hiçlik,
hiçlik bile mecalsiz...
hiçlik bile yitik...
savruldum zakkumdan bir evrene,
usulca, naçar ve bir hýrka gibi eskice
bir aynam vardý, gösteren varlýðý
o da, sonra da, galiba, yokluða
va-hayfa! mükedder bir bilmece
aynalarým kýrýldý bir gece...
aynalarým kýrýldý bir gece,
ölüm gibi,
iki hece,
sessizce...
(mahya)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.