VE ÖGRENDÝM KÝ
Bir lale soðaný kadar doðurganým hüznüme
Süslü kemer damarlarým renk renk
Allý, yeþilli, morlu
Bir kýzýl tören içim dýþým
Kalp atýþým
Yedi kandili
Dili kanlý her zerremin
Müphemler sürülü hücremden
Muþtular demledim cümle âleme
Ve öðrendim ki:
Akbabalar da aðlarmýþ
Bir karaca gülünce…
Ebemkuþaðý baðlý gözlerim
Körebe oynar güneþle
Aðlar… aðlar… aðlar da söndüremez
Çiçekler de aðlar diye
Oysa ben ishak kuþlarýna sevdalý
Yeter olsun!
Yýrtýlsýn boþluðun maverasý…
Ve öðrendim ki:
Suret de donarmýþ
Kesret vahdete dönünce…
Kara haber tez ulaþtý beytime
Umutlarým bebek düþürmüþ
Ýradem süzülmüþ yüce çam diplerine
Kokusuna ramak kala hikmetin
Ve öðrendim ki:
Semender de yanarmýþ
Halil nara düþünce…
Hayaller aþý olsa da içimde
Kýsýk ateþten anlar mý?
Ya da ben özler miyim ezeli?
Abrakadabra:
Saka’yým
Hiç susmam
Belki de susarým…
Ve öðrendim ki:
Su da susarmýþ
Bir nebi ölünce…
MAHYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.